ақта

I

зат. в ет. Піштірілген еркек жылқы. – Саған айғыры керек пе, а қ т а с ы керек пе еді? (О. Сәрсенбаев, Жақсының көзі, 128). Ақта болды. Піштірілді, тартылды. А қ т а б о л ғ а н аттар дүниеде от оттап, су ішуден басқа қызықтан махрум (Қаз. әдеб., 29.06.1973, 4).

II

зат. жерг. Қойыртпақ. Жұмырға құйған айран шайқала келе а қ т а ғ а айналады (Қаз. әдеб., 28.11.1986, 8).

III

ет. жерг. Шайға қатық ету, қосу. Келін, бүгін сиырым келді, мына сүтті ал, шай а қ т а р с ы ң (Д. Досжанов, Тұлпар, 123). Бұл Жаманеркектің мал атаулыдан жалғыз тұяғы, шай а қ т а р сүт сауып отырған ешкісі болатын (Д. Досжанов, Зауал, 177).